Tijdens de finale van de juniorstadsdichters-verkiezing in de Centrale Bibliotheek is Alondra Overmeer benoemd tot junior stads-dichter 2016-2017! De 11-jarige leerling van basisschool De Bothoven gooide hoge ogen met haar gedicht “Vergeten kind”. De vier-koppige jury, bestaande uit kinderboeken-schrijfster Annie Makkink, scheidend junior stadsdichter Sarah Vegter en stadsdichter Jovan Bilbija, was onder de indruk van haar stijl, voordracht en onderwerpkeuze.
Alondra heeft als taak om dit jaar ten minste zes gedichten te schrijven over de stad of over iets wat voor kinderen in de stad belangrijk is.
Alondra Overmeer
Misschien bent u nu al ver weg
maar kunt u nog even bij me blijven
Ik heb nog een plekje hier diep in mijn hart
Misschien bent u nu al boven
Bij regen en zon zat ik in de boom
de boom was een vriend voor mij
terwijl mijn moeder me riep
bleef ik nog even zitten.
Op het podium ben je wie je nooit zal zijn
je beleeft momenten, alles op één lijn.
Genoeg keuze uit wonderbaarlijke belevenissen.
Geen tijd om je te vergissen
Elke dag om 7.00 uur opstaan
om weer naar school te gaan.
Daar leren we weer over t’ kofschip
of het fokschaap, van die saaie dingen
Ergens in het Oosten, ligt een erg bijzonder land
mensen, dieren van aap tot olifant.
Rijdend in een karretje over de o zo drukke straat,
niemand die verwacht wat daar gebeuren gaat.
In mijn hoofd speelt een fantasie,
er is namelijk iets dat alleen ik zie.
Het is een mannetje met een eigen wil,
hij praat en zeurt nog al veel.
In het jaar 1953 op een rustige nacht,
gebeurde er iets dat niemand had verwacht.
Ze verwachtten alleen een storm langs de kust,
alleen dat al maakte de mensen ongerust.
Al schoppend in de buik
en vier jaar later op het veld
kleine voetjes aan de bal.
Soms wat pijn van binnen,
Ik hoor iets, maar toch ook weer niet
het klinkt raar en apart
maar toch speciaal
het klinkt druk en ook kaal.
Een land zo klein maar toch rijk aan schoonheid
geïnspireerd door het gras en de bomen
een land zonder natuur, dat moeten we voorkomen
de grachten en tulpen, de zon die ondergaat
Rustig leg ik een bloemetje
op een grafsteen zonder naam.
Welke held zou daar gelegen hebben,
waar kwam die toch vandaan?
Al schoppend in de buik
en vier jaar later op het veld
kleine voetjes aan de bal.
Soms wat pijn van binnen,
Het gelach van mensen suist langs je oor,
Humor, dat is wat ik altijd wil,
Humor, niet alleen op 1 april,
Humor graag, het hele jaar door.
Dit is het gedicht waarmee Alondra de verkiezing won:
Wanneer je wordt vergeten
Wanneer je hart wordt versleten
Toen niemand aan je dacht
