Noorderhagen zesenveertig
heeft geen deur, geen brievenbus
alleen maar hekken, puin en stof
en dansvloer, toekomst en verleden
Met mijn blote handen graaf ik
mijn herinneringen op
Omdat er nu geen muren meer
mijn blik op het verleden stoppen
zie ik mezelf nog drinken, dansen
ogen dicht en tot de bodem
Hopend dat ik ooit gezien word
zoals ik zelf hoop te zijn
Een muzikant in wording en
in dromen, feilloos airguitar
die alle maatsoorten van progrock
Tool en grunge weet mee te bangen
glimmend, badend in het zweet
en enthousiasme
Aan de Noorderhagen, thuis voor
droeve jongens met lang haar
en wilde meiden met karakter
en alles wat daar tussen zat
Vrijheid tussen muren die er
nu dus niet meer staan
Ik denk dat mijn dna
nog op de dansvloer daar
terug te vinden is
zoals het dna van daar
zich vastgetatoeerd heeft
aan het mijne
Zonder daar was ik mezelf
niet geweest of nooit geworden
Ik zie mezelf nog zweten, dansen
ogen dicht en tot de bodem
Hopend dat ik ooit gezien werd
zoals ik zelf hoopte te zijn
Arthur Adam ten Cate
