Het idee van elke metropool is mooi:
Stop mensen bij elkaar, verenig
windstreken, proef alles, alles
bruist van levensdrang de hele dag
en iedereen erkent de regenboog
de bontheid van de medemens
In de grote stad wordt steevast
schoolpleintaal gesproken, woorden
wisselen klappen uit in elk gesprek
elke interactie is je plek
in het geding: je laat je zien en horen
je karakter van beton, een knappe jongen
die je bal of je positie pikt
In schoolpleins ben ik een dyslect
autistische pauw met breekbare veren
Zonder weerwoord maar vol woorden,
niet mijn spel, zocht ik mijn ruimte
Na 13 jaar Damsko, 9 jaar Noord
Terug naar Enske
Regenboogbontheid mis ik hier
Maar die bijdehandheid slechts
als kiespijn. Hier hoor ik de boerentaal
- die ik ook niet vloeiend spreek -
waarin ik de rust herken:
je bent er dus je mag er zijn
Ik hoef hier niet te strijden
Behalve voor de regenboog,
als men onbeholpen toch
plots schoolpleins spreekt, en men
hier vergeet zelf bont te zijn,
vergeet dat hier de ruimte is
Dan herinner ik aan noaberschap
Hier zou voor ieder moeten gelden:
Je bent er dus je mag er zijn.
Arthur Adam ten Cate
