Gedichten van Bob Boswinkel

Het Hendrik Jan van Heekplein

Waar badmeester Bongers met straffe hand de orde
Bewaarde, menigeen van de duikplank schoot en
Achter de waterval weer boven kwam
Staan nu winkelpanden in carré om het plein
Waar mensen krioelen, schuifelen,
Stokken, draaien, weifelen,
Of met kordate pas pleinvrees aan hun laars lappen

Twee keer per week wordt het parkeerdak overhuifd
Door marktkramen waar mensen
In een walm van vetzuren als vliegen op de stroop
Op af komen

Waarom niet als ‘Ensiena’ eens per jaar aan
Deze geurenkermis de dampen van paardenkeutels
Toegevoegd?: Het Hendrik Jan van Heekplein als
De Piazza del Campo van het noorden
Met juichende mensenmassa’s bij de strijd
Tussen paarden en ruiters van wijken, dorpen en
Buurtschappen. Daverend hoefgetrappel
Overstemt de echo van het geraas van
De textiel; de laatste schoorsteen
Uit die tijd rijst hoog boven zijn verdwenen
Verleden uit en overziet het Enschede van nu
Dat na kaalslag en vuurwerkramp
Groeit en bloeit als nooit te voren

In kwarten van uren zal muziek
Uren duren en de Cultuurmijl slingert zich
Noordwaarts als een navelstreng die
Centrum en Roombeek verbindt en voedt

Het is goed te weten dat niet de bomen
Maar slechts één toren tot aan de hemel groeit
En dat, wanneer den Oudsten
Inwoner van Enschede
Met zijn Alphapolsstok over de Jozefkerk springt
Hij toch weer op de grond komt,
Met beide benen,
Op het Hendrik Jan van Heekplein

Voorgedragen op de gemeenteraadsvergadering van 3 maart 2008.