Groot is hier klein geworden
en klein is groot gaan doen.
Ooit was alles wat het oog
vanaf de berg zag: Lonneker!
Met uitzondering van een
rokende vlek die als een
Gallisch dorpje aandacht
ging vragen, ging opeisen.
Toverdrank is niet meer nodig
om een steenworp tussen
dorpsschone en uitbuikende buur
te overbruggen. Vanaf 1881 is
een omgekeerde omarming gaande.
Hoe lang houden Stokhorst
en 't Steumke nog hun adem in?
't Vaneker staat al bij de Eschbeek.
De Jacobus de Meerderekerk
steekt nog spits een tong uit
maar de pastorie is verkocht
en 't gezang van velen is verstomd.
Starfighters en de F16's hoor je hier
ook niet meer hun keel schrapen.
Maar in buurtsuper Spar weet `ons
kent ons' zich nog Droadneagel-thuis.
Circa 1.800 mensen in 700 huizen
vormen samen CBS-code 015309.
Kale data die niets leren over
noaberschap en feesten wanneer
het dorp zingt en raakt en klinkt
en smaakt of 's avond rond het plein
gaat roezemoezen. En altijd is er
kunst en stilte in Urinoir bezet.
Aan de voet van de berg
zal Lonneker nooit gaan liggen.
Dorpsraad en carbidschutters
staan paraat, terwijl molenwieken
stadse winden vangen en De Welle,
Het Amelink en de es schilden zijn.
Geen Gallisch maar een Hillbilly dorp
dat waarde hecht aan die steenworp.
Dick Schlüter
