Kook je deze gemeente droog,
wat is dan de monumentale
bodem? Datgene waar ogen
groot van worden of waarvan
het hart op de tong tekeer gaat.
Want er is meer dan strijd
en stoom. Een fier uit vroeger
dat er nog staat, verhalen die
zorgen voor verwondering;
“Goh, nooit eerder geweten!”
Door Enschede niet droog
te koken maar door een zeef
te halen, kunnen wij komend
weekend een verwondertocht
maken langs telore tijdgeest
in ons heden, onlosmakelijk
verbonden met onze identiteiten.
Er is geen land en geen stad
zonder verhalen, bouwwerken,
kunst, waar je je aan optrekt.
In de oorlog ging deze stad
stevig door de gehaktmolen
en ook op andere momenten
zorgden toeval, een samenknoop,
voor wrichtende warring. Waardoor
deze lap op de kaart veel in zich
verweven heeft. We kunnen praten,
zien, wie we zijn. Geven identiteits-
mogelijkheden aan nieuwkomers
om zich de herberg eigen te maken.
Ik ga zaterdag thee drinken
in de koepel achter Het Witte Huis.
't Beleven van een textielverleden.
Want een PEC of Go Aheadstad
zijn we niet, willen we niet worden.
Dat bevestigen ook de plekken
waar ik nooit binnen ben geweest
of verhalen kan gaan beluisteren
die de voegen zijn van déze stad.
Duurzaamheid, hoe mooi is dat?
Dick Schlüter
