Eén toren maakt nog geen skyline,
werd laatst achteloos gefluisterd.
Het was nacht. De stad scheen
inderdaad wat plat te zijn.
Een gedaante vluchtte weg van
pas geleegde bussen. Alles wat
gebouwd wordt, las ik, is eerder
al gedroomd. Ik wandelde verder
onder hooggespannen wolken.
Pas op dat je niet valt, klonk het
stiekem uit een steeg. Duizend
gele ogen gingen open aan de
horizon. Een blik gloeide wakker
in de kop van de boulevard.
Ik versteende en werd één met
al dat staal, beton, zijn vezels.
Jos Eertink
