ergens in een herberg
op de gronden richting Lonneker
hoorden gasten de geboorte
van het eerste sterke verhaal
hoewel dit eeuwen is geleden
baart de ochtenddauw nog vaak
een bleek, bevreemdend wezen
witte wieven worden opgeslokt
door wat steen is in de stad
en weker wordt de nuchterheid
met geveltekens in Getfert,
boeddhabeelden in vensters
en een waarzegster voor elke flat
het paasvuur van voorbije jaren
smeult na op hete zomerdagen
en de roep van de midwinterhoorn
klinkt diep door in ons binnenoor
boven het puinveld dat nog rest
van de weggetrokken opera
vult de nachtlucht met een aria,
wordt een jurk gespind uit gruis,
komt een nieuwe sage thuis
Jos Eertink
