soms klapt ze om
de getekende schone
geschakeld decor
vanaf mijn geboorte
dan is het uitzicht
beklemmend zo ver
en drempels verzameld
verjaren, vervliegen
is alles bereikbaar
de wereld een kaart
een punt om te prikken
in leegte te zinken
te vullen met plannen
stranden die wachten
metropolen die lonken
droomstof bezonken
en soms staat ze op
vanuit mijn gedachten
een lach achter glas
verrassing van steen
ze hangt om mij heen
gebonden aan grond
decor van geboorte
gezwoeg en van groei
Afscheidsgedicht, tevens het slotgedicht in de bundel De Getekende Schone.
Jos Eertink
