overal reflecties van
mijn wanhoop en
mijn plannen
brokkelende muren die
ooit iets van een droom
of gezin hebben gehuisvest
gevels die verminkt zijn
door liefdeloze troffels
en purschuim dat als pus
geel is gestold in kloven
een spinnerij die als een kat
aan zijn zoveelste leven begint
maar ook de bont gekleurde
graafmachines
die de hard bevroren grond
ietsje losser willen woelen
ik wil bouwen als een magiër
die met sterrenstof
stikstof verdrijft
ik wil de stenen ruimte kneden
zodat alles wat bos is
bos blijft
laat het sneeuwen op de modder
laat rijp de daken verrijken
laat elektrisch licht de gloed zijn
waaraan ik van ver
mijn stadshart herken
laat me even alleen met grasland
op een wandeltocht door
lange nachten
in het landschap de reflecties van
mijn wanhoop en
mijn plannen
Jos Eertink
