balen geplukt en jaren gebukt
geloofd en toch gebroken
met olie gesmeerd
en pijnlijk geleerd
geloofd en toch gebroken
in Nederland, het oosten
zag ik zwart van rook
en wit van koorts
spon draden om mezelf
aan de aarde te verbinden
wilde in Mississippi
soms de aarde verlaten
schrok innerlijk wit
als de zweep had gemikt
op een kind dat naast me lag
alles voor de volgende vracht
en het was alsof het sneeuwde
binnen in het schip
we hebben samen iets gemaakt
dat is wat we dachten
wij mensen, toch, een groter plan
na lijden plaveien met gelijkheid
nog altijd lig ik wakker 's nachts
lijkbleek uit die trage droom
maar ademend, een open raam
's ochtends vrij om op te staan
en niks wat mijn gezicht beklemt
Jos Eertink
