af en toe gemaskerd
verlaten wij de zomernacht
weten we wat mag en moet
vergeten soms te groeten
hunkerend naar terrassen
verkassen we van park naar park
in een dans waarvan de cirkels
steeds een beetje enger zijn
struinen we langs schappen
om achter een lijn te kijken
hoe een tas contactloos vol raakt
met wijn uit een andere tijd
en gemaskerd denkt een man
aan een kort geleden vroeger
in gedachten op het ritme
van een pomp die zwoegt als hij
gedachten als behoeften
te zoet om nu nog zuur te zijn
te rijk om nog te vechten
zich te hechten aan een bed
Jos Eertink
