zwarte koffer, zwarte noten
die veelal ongeschreven zijn
blauwe dagen, blauwe klanken
als een wolf die ooit
was aangelijnd
janken op een stadse rooftocht
met een honger die
geen mens meer stilt
's ochtends in een
waas van maanlicht
in de nacht nog steeds
gezonnebrild
een junk die dun aan wal kroop
als messias van de melancholie
zegenend met
een trilling zo zacht
als een liefde die de kamer verliet
haalt een grammetje van je ziel af
brengt een levensles met
koperen tucht
is gekomen met een baal katoen
vrij als een tor in de nazomerlucht
Geschreven in het teken van het 50-jarig bestaan van Jazzpodium De Tor.
Jos Eertink
