ik zal nooit zo in het nu zijn
als de zwaluwen boven Hogeland
al scherend ontdoen ze de lucht
van haar laatste scherpe kantjes
het ruisen verderop
is van de Zuiderval
die auto’s lokt
en ze loslaat in een ander land
ik denk aan de ree die ik zag
in het weiland bij de Heutinkstraat
hoe ze verwonderd door
seizoenen gaat
en soms vol moed
in een slabed graast
en met het zoemen van bijen
van tuin naar tuin
wordt alles weer aaneengeregen
het eeuwige gelijk
van de natuur
en de tijdelijkheid van daken en
muren, die niet zijn bezweken
onder de bommen
mijn erker is een venster op
verwoesting en wederopbouw
en altijd zal het glas-in-lood
opnieuw de gloed van
zomers vangen
boven de wijk van Java en Timor
stort de zon zich in oranje
de zwaluw wordt een vleermuis
als een boemerang in de nacht
Jos Eertink
