De horizon manifesteert
zich op ooghoogte.
Slaat blauw mijn beleven in
omdat ik stijg en kijk.
Hij dicteert het zicht
in een vierkante voorstelling.
Ik ken het klappen van de zweep,
weet nu wat uitzicht is.
Voor mij zijn torenspitsen punten
waar een zin begint.
Die groene strepen
lijnen van een lijst.
Dit schilderij is al gemaakt
maar stijgt in aanzien.
Buigt zich om en om
als trapezewerker van het eerste uur.
Deze stad als Boogie Woogie
van het Oosten.
Geschreven op de Alphatoren aan de Boulevard 1945. Publicatie in de Twentsche Courant Tubantia op 27 oktober. Bovendien op een van de gedichtenbord bij de Alphatoren.
Lidwiene Vermeij
