De stad ligt onder onze voeten
richt zich op, schudt haar lijf
en leeft haar eigen leven.
Warmte gloeit uit haar
vierkante vensterogen.
Haar stenen huid
kleurig in het silhouet.
Geluid van haar verkeer
klinkt tot aan de snelweg,
spreekt een taal
in een wirwar van lijnen
voortgaand over stad en land.
Haar groene lopers uitgestrekt
van binnen naar buiten.
Zij begrijpt vooruitgang,
trekt de aandacht,
staat pal, gelijk de smid
zijn ijzer smeedt als het heet is.
Voerkracht cirkelt rond haar oog.
Met vaste hand geeft zij ons
een waardevolle woonplaats.
Op verzoek, voordracht op de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Enschede, 2 januari 2008.
Lidwiene Vermeij
