Ik bouw zinnen, als een stad
staan daar de bouwsels met
hun deuren, ramen om door
heen te zien, naar binnengaan
buiten stemmen laten groeien.
Langs de nieuwe tempel voor
cultuur loop ik de schaduw
tussendoor de singel op
zoek vlieg en kunstwerk
daaromtrent, zit er boven bij.
Mijn ogen dragen opbouw
handen schrijven op de stenen.
Kom ik bij de laan van het museum
in de winter waar de nieuwe
huizen grote vlaktes ingevuld.
Ik wil er zijn in dat Roombeek
als een feest beloofd, Enschede
in de nieuwe tijd laat woorden gaan.
En dat mijn stad zich meebuigt
in het steeds weer nieuwe dichten.
Publicatie in TC Tubantia, 4 februari 2008. Voordracht op 3 februari in theater Concordia bij het afscheid van de eerste stadsdichter van Enschede.
Lidwiene Vermeij
