Er liggen gedichten
vastgegroeid aan stenen
gebeiteld op de straat.
Ik wacht, laat het bekijken,
mijn blik al weer vooruit.
Woorden drijven wit geregeld
terwijl geluiden van de stad
in zinnen klinken.
Huizen spreken mee,
dragen uit de lucht het hart.
Lidwiene Vermeij
