Nu de dampen zijn opgestegen
geur van kruit door wind verwaaid
het vet en suiker van de lippen
en de bezem over de straat gehaald
van kale takken uit hoge bomen
vogels voorzichtig neergedaald
dagen weer aan het lengen zijn
de strenge vorst te popelen staat
moeten wij onszelf verwarmen
kou zit nog maanden in de lucht
de tijdgeest neemt ons in zijn armen
op zijn eindeloze vlucht.
Terugkeer is niet mogelijk
verleden is voorgoed
wij huizen in het heden
plukken vruchten bitter en zoet
kijken ons vaak de ogen uit
en gaan vooruit, alsmaar vooruit.
Stadsgedicht januari 2018
Margót Veldhuizen
