Soms is de wereld mooier
dan je denkt en kent de stad
waarin je woont een plek die
je verrassen kan of dierbaar is
zoals dit park dat honderd jaar bestaat
nog heel vitaal een oase is
in het druk bestaan van alledag.
Er wordt gespeeld, gesport
gewandeld en gezoend
men heeft elkaar bestreden
gewonnen en verloren
de armen om elkaar geslagen
gevallen en weer opgestaan.
De Roombeek stroomt
naar andere oorden
bij Wattez klinkt gelach
kinderen spelen
dansen en rennen
op slingerende paden.
Oude bomen fluisteren over
hoe het lang geleden was
het gras richt zich moeizaam op
na een dag van sport en spelen
de avondlucht kleurt rood
het park wordt alsmaar leger.
Alsof tijd hier niet aanwezig is
staat plots een man met bril
gekleed zoals pakweg
een eeuw geleden
dicht bij het theehuis
onder de bomen
hij lacht is zichtbaar blij
om wat hij ziet.
Stadsgedicht juli 2018 :100 jarig bestaan Van Heekpark
100 jarig bestaan Van Heekpark
Margót Veldhuizen
