Tussen de huizen hangt de hitte
alsof ze nooit meer weg wil gaan
planten wachten op de regen
of koud water uit de kraan.
Zelfs de muren zijn verhit
het gras is dor en geel
platanen groeien uit hun jas
zij voelen zich in warmte thuis
honden sjokken langzaam
achter hun baasje aan.
Ik fiets traag door de straten
houd zelfs even stil
terwijl ik meestal snel
op de pedalen sta.
Het lijkt alsof dit zonlicht
de haast uit onze benen haalt
ons wat relaxter maakt
de drukte even slapen gaat.
Het is al weken mediterranee
maar dan in Enschede.
Stadsgedicht augustus 2018
Margót Veldhuizen
