Toen mijn ouders zondagse kleren droegen
de radio zondagse muziek liet horen
vond ik het lopen uit door de poort
over de straat op weg naar het park.
Daar wachtten herten met grote geweien
schreeuwden pauwen
gleed het zwanenpaar
langs eenden en goudvissen.
Een roestige, ronde stang hield mij tegen
de vijver met planten en bomen
was van vogels en vissen.
Terug naar huis roken mijn handen naar ijzer
mijn haren naar gras
mijn ogen naar water
mijn huid naar wind.
Thuis zaten mijn ouders op
hun zondagse stoelen te roken
zij zagen niets, zij zeiden niets
ik gaf mijn moeder een pauwenveer.
Margót Veldhuizen
