Er staat een ruisende wind
De zon verdwijnt achter de wolken
Het wordt steeds donkerder
De wolken worden grauw
Het begint te regen
Ik word nat
De regen komt harder neer
Het wordt hagel
Mijn jas wordt natter en natter
Hij is doorweekt
Mijn haar is ook al nat
Dan zie ik een meisje
Een meisje achter het hek
Ze is aan het huilen
Ik open het hek
Sluit het weer achter me
Al die stenen
Het zijn er zo veel
Het meisje draait zich om
Haar make-up is uitgelopen
Ik weet niet of het van de regen
Of van de tranen is
Ik probeer haar te troosten
En vraag naar haar naam
Ze zegt niks
Ik vraag of ze mee gaat
Mee naar mijn huis
We lopen het hek weer uit
De zon komt weer door de wolken
De regen is gestopt
Ik trek mijn doorweekte jas uit
Zij doet mij na
Ze veegt haar make-up weer van haar gezicht
Ze begint te lachen
Ze voelt zich vrij
Dat is vrijheid
Dat is wat iedereen verdient.
Het gedicht dat Roàn op 4 mei voor in het Volkspark, tijdens de officiële bijeenkomst van de dodenherdenking.
Roàn de Jong
