Station Hengelo. Kan mijn koffer hier staan?
De oude vrouw kijkt me vragend aan
ik knik, terwijl de trein weer verder gaat
ze wendt zich tot de jongedame
(zojuist ontmoet)
vinden elkaar in het Engels
ietwat onzeker, maar altijd
met de juiste woorden
ze spreken over de landen
waar de jongedame heeft gewoond
de landen, waar de oude vrouw
nog altijd van droomt
Station Kennispark. Daar volgt de vraag:
waarom Enschede?
voor de liefde.
ah, de liefde…
ja, hij had zich hier verstopt
Station Enschede. Eindpunt van de trein.
hier moeten ze beiden zijn.
vervuld door verbinding met een vreemde
vervolgen ze hun eigen weg – fijne avond!
Station Enschede. Ik zie mijn mensen.
ze helpen elkaar met zware koffers
- hup de trap op!
jongeren die naar ouderen omkijken
schouder aan schouder op de trap
om te reizen, om thuis te komen
om stemmen te verheffen voor de vrede
we zijn nog niet verloren
we zijn in Enschede
Enschede, eindpunt van de trein.
Maar niet van het mens-zijn.
Vera Boertien
