Na het zakken van de zomerzon
rukken de rupsen op
wankelend en wiebelig kruipen ze
traag over het fietspad
een optocht over de Hengelosestraat
vol verlangen om hun vleugels uit te slaan
ik wijk uit zodat ik niet over ze heen rijd
een nieuwe omgeving, een nieuw bewegen
voor hen voelt de fiets niet als verlengstuk
maar als nieuwe vleugels - nog ongevlogen
een bocht naar rechts, de campus op
daar kruipen ze dapper uit hun pop
in bonte kleuren buitelen ze over elkaar
testen ze voor het eerst hun vleugels uit:
welkom in de vlindertuin!
terwijl ik langs de stoet sjees
schenk ik elke stuntelende student
een welkome lach - want ik weet:
het geeft hun vleugels kracht
Vera Boertien
