Schrijf over de lente, zegt ze.
Dat alles altijd doorgaat.
Hoe het groen gewoon de grond uit spuit.
Hoe de bloesem aan de takken juicht.
Schrijf over vers gemaaid gras, waarin je wel wilt rollen
en bordeauxrode seringen waarvan je gaat zingen.
Ik rijd de rolstoel naar de tuin.
Haar rug is recht. Haar blik is fel.
Haar lijf voortdurend in gevecht.
Kleur, zegt ze.
Kleur over dat zware zwart.
Stop dat lijf van mij maar in zo’n knalroze huispak.
Knip mijn haar maar lekker kek.
Maak me mooi.
Maak me mooi.
Als de lente.
Ik ben de winter, zegt ze.
Ik ben de lente.
© stadsgedicht mei 2014 Regine Hilhorst
Stadsgedicht mei over de kracht van de lente en de kracht van mijn buurvrouw.
Regine Hilhorst
Man van het noorden, thuis in het oosten