en over Adrie Arendsman, organisator van de Poëziemarathon
Op de bovenste verdieping wordt geleefd. Hier wordt
koek op een schoteltje – thee op de werktafel gezet.
Op de begane grond wordt kunst gemaakt. Hier is
een huis een schaalmodel, een vrouw een silhouet.
Maar wat gebeurt daartussen? Daar spreekt
een vrouw in korte zinnen uit wat klopt, wat niet.
Het is hier Enschede in het klein:
Altijd wonen wij gewoon.
Vaak verbeelden wij onze wereld.
Soms hebben wij behoefte aan poëzie.
Klik op de afbeelding om een pdf op A4-formaat van het gedicht te downloaden…
2. Februari 2011
gemeentesubsidie voor de Poëziemarathon Enschede is na drie jaar gestopt. Een effectieve – en inmiddels gebruikelijke – manier van de gemeente om initiatieven die net goed uitkristaliseren de nek om te draaien. Maar Adrie laat zich niet zo makkelijk de nek omdraaien. Ze heeft het geld van een kunstprijs die ze in het Volkspark won dit jaar in het festival gestopt. Dit festival moet doorgaan. Waarom? Om dezelfde reden als dat ze een extra verdieping in haar nieuwe huis op Roombeek heeft laten bouwen: omdat het belangrijk is om ruimte te hebben om af en toe rustig na te denken, om tegenwicht te bieden aan alle hufters die altijd zomaar wat roepen. Adrie vecht verstild voor de poëzie.
Moes Wagenaar
