(weemoed in Sonnet, niet rijmend, maar met leeswijzer!)
Hier hangt voor altijd het wachten (leespauze)
alle verzegelde uren zijn zorgvuldig
opgeslagen in het collectief
Enschedees bewustzijn: het geluid
van stempels achter veiligheidsglas (weer een pauze)
schuivende schoenen over plaveisel (idem)
tot in de hoge plafonds resonerend
kuchen, de geur van inkt en briefpapier (snuiven)
De loketten stonden strak over de hele lengte
van het gebouw, ruimte en tijd waren toen nog
dimensies zonder volgnummer (hierover nadenken).
In Delfts Blauw gevangen postkantoor zo mooi
dreigende wolken pakken zich samen, maar kunnen ook
op hun beurt niet anders dan achter aansluiten (glimlachen).
Zomerserie 2010
Frank Wijering
