Ik wil de stad aan mijn hart drukken
pletten, koesteren, uitdragen,
als was het uitverkoop.
Ik wil die stad dragen, kastijden,
haar mager bruine straten
laten buigen en barsten.
Ik buig mee verdwaal,
raak op drift.
Vind een lege god
die mij kluistert, voorgoed
een belofte afdwingt
en uitgelezen woorden geeft.
Lidwiene Vermeij
